Как быстро стала жизнь моя историей
Любви, печали, счастья и беды,
Так на страницах книги одиночества
Прошлись годами грустные стихи.
Всё тише голос мой в пыли безвременья,
Уйду ли молча, иль восстану вновь?
Привыкло сердце с болью жить немерянной,
Прощенья не могу себе найти.
Порою ночи тянутся вдруг вечностью,
Сомнений бич терзает в тишине,
Надеждой горькою питаю разум свой,
Стараясь выжить в этой суете.
Наhан соошни хабарай бороо шэнги
Буужа ерээб. Яахынш аргагүй.
Сэдьхэл соошни юунhээш сэнтэй
Табисуур болооб. Амисхаал мэтэ.
Yерлэн гэнтэ дурамни долгёор
Унгаан сохёо. Яахаб тиигээд?
Аршаандал арюун уралыш таалан
Садахаа болёоб. Мэдэнэш тэрэнээ.
Наранай туяа, hаранай гэрэл
Һанаандам ниилээ. Дууша заяа.
Тэбэреэн соошни тархяа нюугаад
Байхаа hананаб. Мэдэрэн шамай.
Хүрьhэтэ энэ алтан дэлхэй
Хаяа үгы. Далита харгы.
Бусахаб шамдаа, тэнюун таладаа,
Хүлеэ намай. Этигэн хүлеэ.
Жемчужной нитью перешила
Свой старый выцветший наряд,
Как много в нем я пережила,
И вихрем танцев тьма кружила
В чужом пространстве иностранкой,
В туманной мгле чужих дорог,
Как заплутала закружила
Судьбы запутанная нить.
А в синем небе безответном
Все нестихающая песнь
Мечты моей, мечты заветной,
Летит как жаворонок ввысь.
Прикосновенья невпопад.
Интуитивные объятья.
Сама не знаю что не так,
Зачем так хочется касаться.
Года идут, бегут, летят…
В мгновенье каждом – вечность.
Пусть между нами пропасть лет,
В прикосновеньях – нежность.
В храме моей души
Пусто сейчас и светло,
Вымела все уголки,
Призрачно мне и тепло.
Кто-то давным-давно
Мне говорил, суждено
Встретить лишь тех, кто нам
Богом всевышним дан.
Каждый даёт нам урок.
Пусть же он будет впрок.
Что есть добро и зло
Нам выбирать дано.
На перекрестке том
Был и другой резон,
Были другие сны
Вещие нам даны.
В храме моей души
Призрачно и светло,
Что есть добро и зло
Мне лишь понять дано.
Зэдын аймагай Инзагата нютагта
Зэдэлэн үнгэрбэл үнжэгэн наhамни,
Залуухан хаhанайм үелhэн нүхэдни –
Залиршагүй наранай туяанууд мэтэ.
Далита харгыдам зэргэлэн алхалhан,
Дахуулан дэлхэй руу абаад ерэhэн,
Дара эхын захяагаар үргэжэ ябаhан
Дүүнэрни – сэдьхэлэйм баялиг хүсэ.
Бурханай оронhоо суранзан мэтэ
Бүүбэйлэн hанааем татажа абаhан
Бууралхан тоонтодом хүлеэн байhан
Булагай адагтал – эжы абам.
Түрүүшым дуранай түүдэг галхан
Түмэн жэлдэ түбхинэн hууhан
Түүхэеэ сугтаа дабан гараhан
Түхэреэн табисуурайм хани нүхэр.
Алтанхан дэлхэйдэ аялга дуугым
Аажамхан таладаа нягтаар дабтаhан
Амрагхан гансым изагуур дааhан
Амгалан байдалайм ирагуу найдал.
Этигэл дүүрэн зүрхэндэмни
Сэлмэг тэнгэри гэрэлтүүлэн
Сэсэгтэ баглаа хизаартамни
Сэнгэлиг булжамуур жэргэнэл.
Зэрэлгээтэ сэнхир хада уулым
Зэдэлүүлэн хонгёо дуунуудаараа
Зэдымни сахилзаата үлгы соо
Зэндэмэни болоhон шубуухай.
Эмнигхэн борохон тала дайдым
Энхэргэн hайхан аялгаараа
Эдирхэн наhанайм хүгжэмые
Элирүүлэн сэдьхэлым уяруулна.
Һанаа бодолойм сэлмэг туяа
Төөриhэн хубиин шэдитэ хаяа
Yе сагай забhарhаа гэнтэ
Дуудан татан хүлеэн байнал.
Зүүдэндэм ерэhэн хара нохой
Залуудаа илажа гараа бэлэйб,
Заншалаа мэдэнгүй гарзаглажа,
Захяаеынь ойлгонгүй мунхяа юм гүб?
Сэдьхэлэйнгээ тэгшэ харгы замаа,
Наhанайнгаа илдам ушар заяа,
Мүнхэ тэнгэриин үндэр захяа
Альгандаа абажа шадаха юм гүб?
Сансарын хүрдын эрьесээдэ
Урдамал сагай хүбэнөөндэ
Түмэн жэлэй хабсагайдал
Тогтошоод гэнтэ зогсоноб.
Һанаа бодолдом орогдоогүй,
Сэдьхэлэйм оёорто үзэгдөөгүй
Шэдитэ замай түбхинөөндэ
Хонхын соносхол дууданал.
Мүнхэ сэнхир тэнгэриин,
Талада гансахан хасууриин,
Бурин-хан баабайнгаа дууеынь
Yргэн абаха хүсэтэй гүб?
Табисуурта энэ юртэмсые
Табатайдал үзэн миhэрнэб,
Талын борохон булжамууртал
Огторгойн зам руу шэртэнэб.
Түрэл hайхан Инзагата нютагаа
Бөөмэйлэн зүрхэндөө абан ябанаб,
Yндэр наhата Бурин-Хан баабайгаа
Yдэр бүри зальбаран hананаб.
Холын харгыта заяа сэдьхэлээ
Тэгшэлэн заhаха сагни ерэбэл,
Угай сүлдэ шэдитэ захяагаар
Татан абаха үемни мандабал.
Табисуурни тиимэхэн байгаа юм гү,
Альгадуулан гэнтэ мэдээ орооб,
Сансарын хүрдэ эрьюулэн үзэжэ
Уйдхарай далайн орьёл болооб.