Yнгэрhэн юумэн үнгэрөө,
Ойлгожо ядаад хаяагдаа,
Хооhоор эгтээ зүрхыем
Зобоожо гэнтэ зориглоо.

Энээхэн хатарша үхөө,
Гэжэ мүнөөдэр ойлгооб –
Аргалха аргагүй боложо,
Саашаа дабшахаа болёо.

Хабарай дулаахан наран
Энебхилэн намайе таалаа,
Зүрхэнэйм аялга дуудахаа
Зорюута дурыем татаа.